Tramping from Te Paki

Na die eerste dag van 'wildcampen' is het gelukkig nog een paar keer wel echt gelukt. De volgende dag bijvoorbeeld.. maar toen zijn we eerst nog in een paar hot springs geweest. Dat was opzich wel lekker, je zit dan gewoon in een kuil lauwwarme tot heet water (/modder). Gewoon een beetje ontspannen...zou je denken. Was het niet dat je neus constant geprikkeld wordt door de sterke zwavelgeur die hier rondhangt. Nu was dat nog niet het ergste want zodra je weggaat ben je daar vanaf denk je. Wrong again! Die lucht trekt in je huid en blijft gewoon dagen zitten! Vaak als je nat wordt komt het weer door je porien naar buiten. Zo kan je er nog lekker dagenlang van genieten -_-.
De dag daarna sliepen we op een boerderij waar (zoals op de foto's al te zien was) nog wat beesten rondliepen. Volgens de boer was er niks, maar hij was deze twee schapen en een zwijn 'even vergeten' toen we er naar vroegen. Het zwijn bleek maar een beetje wild te zijn, aangezien zijn kleinzoon hem gevangen had toen ie jong was. Nu zwerfde die op de berg en kwam soms naar beneden. Het advies was voor als ie nog een keer dichtbij kwam: "Just throw a rock at him...he'll go away." Een soortgelijk advies kregen we trouwens voor de schapen: "Hit them with a stick". Ok...
De volgende dag zijn we gaan kayakken in de Bay of Islands. Het zou heel mooi weer worden, maar in Nieuw Zeeland weet je het nooit. Het was dan ook kutweer -_-. De hele dag geen zon gezien, en aardig wat regen. Hier had ik nog geen regenjas... Toen we daar zo rondvaarden was het wel mooi, maar niet mega-indrukwekkend. En met dat kutweer voelde we ons toch een beetje bekocht. Wel echt een hele toch gemaakt van zo'n 15 mijl (op zee is dit echt veel), hoorden we toen we terugkwamen.
De volgende dag (maandag) was het dan eindelijk zo ver! Ik kon mijn eigen auto ophalen in Auckland! Oh, wat was ik blij :D. De auto bleek alleen nog veel kleiner dan ik in gedachten had dus met alle spullen was het nog best een geprop. Maar wat maakt het uit...ik heb gewoon mijn eerste auto :). Hierna weer doodleuk teruggereden naar waar we vandaan kwamen, het noorden, want we hadden een driedaagse tramp gepland.
Bijna helemaal bovenin konden we op een boerderij verblijven bij superaardige mensen. Hier konden we tijdens de tramp ook onze auto laten staan en ze wilden ons zelfs brengen en ophalen naar/van het begin- en eindpunt. Stuart en Anne-Marie Hitchcock (awesome achternaam) en hun dochtertje Amy. Amy had een klein hondje wat er enorm van hield om van de glijbaan te gaan (dacht zij), een kat die twee keer zo groot was als elke kat die ik ooit gezien heb, een biggetje Rosie (zo groot als een konijn), een klein geitje en een zwembadje met vier kleine eendjes of zoals zij ze noemde: fluffies.
De volgende dag begon de tramp dan. Geen idee hoe zwaar het zou worden, maar met het inpakken van onze backpacks werd al wel duidelijk dat dat niet heel makkelijk was. Naast de tent, slaapspullen en kookspullen was er eigenlijk weinig tot geen ruimte voor andere dingen. Eten was al moeilijk dus schone kleding zat er al helemaal niet in (afgezien van een vest dan). We begonnen al lekker...met regen. We moesten eerst een heel stuk door de duinen bij de
Te Paki Stream (duinen van 50 tot 60 meter hoog waar we na de tramp vanaf zouden gaan met een sandboard :)). Na de duinen kwamen we op het beroemde 90Mile Beach (wat geen 90 mijl is...ik weet niet waarom ze dat zo noemen). Vervolgens de bergen in en dat was best zwaar met die backpack. Uiteindelijk was die eerste dag best goed verlopen, alleen op het eind konden we onze kampeerplaats niet vinden. Nu hadden we die niet heel erg nodig, maar een wc is altijd fijn en vooral: drinkwater! We hadden namelijk niet zo veel meer. Afwassen ging dan ook niet, totdat ik me bedacht dat ik ook op groep8 kamp heb geleerd dat je ook zand en gras kan gebruiken :) (dankje pap :P). De volgende dag echt hele mooie uitzichten gehad onderweg naar Cape Reinga, het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland. Hier staat een vuurtoren en hebben we dolfijnen gezien! Jammer genoeg staan ze niet goed op de foto, maar was wel echt heel vet! Onze kampeerplaats die nacht was bij een heel mooi strandje in een baai. De laatste dag zou de zwaarste moeten zijn, maar ging verassend genoeg aardig makkelijk.
We liepen ook heel erg voor op schema, dus hadden we ook nog even tijd om te chillen op het strand :).
De volgende dag dus sandboarden van de Te Paki Sanddunes. Dat klinkt heel vet van 50 meter (wij dachten ook dat dat het was), maar ondanks dat het echt wel steil was ging je minder snel dan je zou denken. Het was wel leuk, maar niet heeeel erg spannend. Daarnaast hadden we net drie dagen gelopen en moest je na elke keer glijden weer de duin omhoog lopen voor de volgende glide. Dus dit niet al te lang gedaan :P. Verder zijn we ook nog naar een grot geweest met glowworms, wat wel leuk was. Deze beestjes (zijn eigenlijk een soort larven) geven licht om hun prooien/voedsel te lokken.

Next stop: the Coromandel!