Grubbing in Gisborne
Door: jorritfaber
Blijf op de hoogte en volg Jorrit
05 November 2011 | Nieuw Zeeland, Gisborne
Na heeeeel veel bellen dan eindelijk een wwoofing-farm gevonden (wwoof = willing workers on organic farms). Op zo'n boerderij moet je vier tot zes uur per dag werken voor onderdak en al je maaltijden. Leuke ervaring en natuurlijk lekker goedkoop :).
Na al dat rondreizen en kamperen (nergens langer dan een nacht gebleven) leek het me wel weer lekker om ergens een beetje te settlen. Dat geeft wel dan iets rust. En je hebt weer wat meer tijd voor dingen die minder belangrijk zijn als je zo aan het wildcampen bent (zoals douchen, tanden poetsen, schoon ondergoed aantrekken, baard trimmen and so on). Het leek me ook wel fijn om dat weer een paar dagen gewoon te doen :P. Dus wwoofen leek de ultieme uitkomst. Een huis met een douche, vaste maaltijden en het belangrijskste: gewoon een plek waar ik een paar dagen achter elkaar kan zitten (zonder dat het me iets kost).
De boerderij waar ik terecht kon was in Gisborne, zoals ik al zei. En met 'in Gisborne' bedoel ik 'bij Gisborne'. Het was een half uur rijden naar de stad, grotendeels over grindwegen... Bij aankomst had ik nog al m'n twijfels. Het huis was echt een krot, compleet met gebarste ramen, kieren in de 'muren' (hout), overal stof en spinnenrag en een flinke verzameling dode vliegen in elk raamkozijn. Er waren drie Duitsers in het huis die gewoon verder gingen met wat ze aan het doen waren en alleen maar Duits bleven praten. De boerin zelf was niet thuis.
Daar zat ik dan... een beetje alleen niks te doen.. Dit was wel de ideale gelegenheid om 'Lord of the Flies' uit te lezen, waar ik trouwens wel een aantal dingen in herkende van het wildcampen. De verschillende prioriteiten die Ralph en Jack hadden (respectievelijk 'shelter' en 'fire' en 'food' (=meat)), waren dingen die wij ook elke dag weer nodig hadden en vaak in verschillende volgorde achterna gingen. Een aantal keer hebben we bijvoorbeeld de auto volgeladen met brandhout voordat we een slaapplaats hadden (en dat kwam goed uit, want waar we sliepen was echt helemaal niks). Maar goed...lekker gelezen dus. Toen kwam later de vrouw des huizes thuis. Een nogal excentrieke vrouw van 68, maar nog enorm vitaal! Terwijl ze kookt vraag ik wat voor werk we morgen moeten doen waarop ze antwoordt "Never ask me that!". Na een korte awkward silence zegt ze dat het zo weer kan veranderen en dat ze het nooit van tevoren weet. Hoewel ik toch wel nieuwsgierig ben laat ik het maar zo. Tijdens het eten vertelt ze allemaal rare verhalen waarvan we allemaal onze twijfels hebben of ze waar zijn. Helemaal bij haar poltergeist verhaal kijken we (ik en de Duitsers) elkaar twijfelachtig aan.
De eerste dag werk! We werken van 8.00 tot 12.00, gaan dan lunchen en hebben de rest van de dag voor onszelf. Zo ziet elke dag er uit. Nouja, zo zou er uit moeten zien. We zijn geen een dag om 8.00 uur begonnen, want Angela (de boerin) is zo'n chaoot dat ze eerst nog altijd zo'n half uur tot drie kwartier rondloopt, dingen pakken enz. Maar dan gaan we vertrekken. Ik moet met de twee Duitse jongen hout splitten. Om bij de splitter te komen pakken we de quad, die ik mocht rijden :D. Dat was wel cool. Het splitten ging erg lastig, want we hadden een heel hard soort hout (weet de naam niet meer), en na zo'n 20 minuten ging de machine kapot. Kut... Nouja eigenlijk niet zo kut. Hout splitten is niet zo leuk namelijk :P. Nieuwe taak: hout verzamelen in het bos en naar de wood shed brengen. Dit hield voornamelijk in gewoon hout in en uit de kar laden, maar ik mocht ook met de kettingzaag aan de gang en dat was vet! Het verbaasde me echt hoe makkelijk dat ging. In twee seconden ben je gewoon door een boom heen.
De drie dagen die volgden waren qua werk iets minder spectaculair. We moesten thistles grubben. Een soort onkruid wieden, maar niet helemaal. Angela had een stuk land van 2800 hectare en dit moest eigenlijk allemaal distel-vrij zijn. Dus gingen wij op pad met een grubber. Een soort kruising tussen een schoffel, pikhouweel en een bijl :P. Daarmee snijd/hak je de distel af bij de wortel tot je niks meer ziet dan een wit/paars puntje en dan gaat de plant vanzelf dood. Voor een tijdje is dit eigenlijk best leuk, maar zodra het warm begint te worden en je er achter komt dat je nog maar drie kwartier bezig bent terwijl je het gevoel had al bijna klaar te zijn wordt het toch minder... Als het dan eindelijk 12.00 uur was gingen we weer richting de boerderij om te lunchen, vuurtje op te stoken in de keuken (zo kon je warm douchen) en dan eigenlijk de rest van de middag niks doen. Beetje jammer dat de Duitsers niet heel erg open waren voor de niet-Duitsers. En na een middag niks doen kwam Angela thuis, ging koken (ik heb haar een paar keer geholpen, maar omdat ik geen 'record-holder-potato-peeler' was ik niet heel erg nuttig. Dan gingen we eten en vertelde Angela weer rare verhalen, bijvoorbeeld over dat ze een man die op sterven lag met een doodswens vermoord had door op zijn borst te drukken. Terwijl wij allemaal ongemakkelijk naar ons bord kijken verteld ze dat het "the funniest thing" was toen zijn vrouw haar bedankte. Na het eten kregen we allemaal vier chocolate almonds. Hmmmm, omnomnom. Dan konden we ook nog genieten van wat keffa of keffer water (geen idee hoe je het schrijft of wat het precies is), die ze de avond ervoor had gemaakt in een pot met een schelp, een 'bug', honing en een vijg. Na 24 uur had zich hier 0,01% alcohol in ontwikkeld en dat was dan ook alle alcohol die ze kon hebben. Van een biertje werd ze al dronken (wat de Duitsers konden bevestigen van toen ze 1 biertje had tijdens de rugby-finale).
De laatste werkdag was heel iets anders dan grubben. We moesten lammetjes docken. Docken is het afbranden van de staart. Het was de taak van de wwoofers om de lammetjes op een soort rollerbank te leggen, waar ze een injectie kregen, een goedje tegen wormen, oren werden ingeknipt of ze man of vrouw waren en uiteindelijk dan de staart er af ging. Dit was echt een hele ervaring, maar wel cool om gedaan te hebben. Het docken gebeurde alleen eigenlijk veel te laat in het seizoen, wat betekende dat de lammetjes geen lammetjes meer waren maar flinke lammen! Sommige waren niet veel kleiner meer dan hun moeder. Het was dus wel zwaar werk, want ze moesten op de 1,3 meter hoge rollerbank op hun rug komen te liggen. Sommigen zaten echt helemaal onder de stront wat betekende dat wij dat ook zaten. Toen we hier mee klaar waren snel terug naar de boerderij om te douchen en daarna de stad in gegaan voor een heerlijke pint :). Dat was wel heel gezellig (er waren nu twee andere Duitsers).
Dus na het wwoofen heel wat ervaringen rijker. Ben zeker van plan om dit nog een keer (of vaker) te doen op het zuidereiland. Nu eerst naar het vulkanisch Rotorua!
Na al dat rondreizen en kamperen (nergens langer dan een nacht gebleven) leek het me wel weer lekker om ergens een beetje te settlen. Dat geeft wel dan iets rust. En je hebt weer wat meer tijd voor dingen die minder belangrijk zijn als je zo aan het wildcampen bent (zoals douchen, tanden poetsen, schoon ondergoed aantrekken, baard trimmen and so on). Het leek me ook wel fijn om dat weer een paar dagen gewoon te doen :P. Dus wwoofen leek de ultieme uitkomst. Een huis met een douche, vaste maaltijden en het belangrijskste: gewoon een plek waar ik een paar dagen achter elkaar kan zitten (zonder dat het me iets kost).
De boerderij waar ik terecht kon was in Gisborne, zoals ik al zei. En met 'in Gisborne' bedoel ik 'bij Gisborne'. Het was een half uur rijden naar de stad, grotendeels over grindwegen... Bij aankomst had ik nog al m'n twijfels. Het huis was echt een krot, compleet met gebarste ramen, kieren in de 'muren' (hout), overal stof en spinnenrag en een flinke verzameling dode vliegen in elk raamkozijn. Er waren drie Duitsers in het huis die gewoon verder gingen met wat ze aan het doen waren en alleen maar Duits bleven praten. De boerin zelf was niet thuis.
Daar zat ik dan... een beetje alleen niks te doen.. Dit was wel de ideale gelegenheid om 'Lord of the Flies' uit te lezen, waar ik trouwens wel een aantal dingen in herkende van het wildcampen. De verschillende prioriteiten die Ralph en Jack hadden (respectievelijk 'shelter' en 'fire' en 'food' (=meat)), waren dingen die wij ook elke dag weer nodig hadden en vaak in verschillende volgorde achterna gingen. Een aantal keer hebben we bijvoorbeeld de auto volgeladen met brandhout voordat we een slaapplaats hadden (en dat kwam goed uit, want waar we sliepen was echt helemaal niks). Maar goed...lekker gelezen dus. Toen kwam later de vrouw des huizes thuis. Een nogal excentrieke vrouw van 68, maar nog enorm vitaal! Terwijl ze kookt vraag ik wat voor werk we morgen moeten doen waarop ze antwoordt "Never ask me that!". Na een korte awkward silence zegt ze dat het zo weer kan veranderen en dat ze het nooit van tevoren weet. Hoewel ik toch wel nieuwsgierig ben laat ik het maar zo. Tijdens het eten vertelt ze allemaal rare verhalen waarvan we allemaal onze twijfels hebben of ze waar zijn. Helemaal bij haar poltergeist verhaal kijken we (ik en de Duitsers) elkaar twijfelachtig aan.
De eerste dag werk! We werken van 8.00 tot 12.00, gaan dan lunchen en hebben de rest van de dag voor onszelf. Zo ziet elke dag er uit. Nouja, zo zou er uit moeten zien. We zijn geen een dag om 8.00 uur begonnen, want Angela (de boerin) is zo'n chaoot dat ze eerst nog altijd zo'n half uur tot drie kwartier rondloopt, dingen pakken enz. Maar dan gaan we vertrekken. Ik moet met de twee Duitse jongen hout splitten. Om bij de splitter te komen pakken we de quad, die ik mocht rijden :D. Dat was wel cool. Het splitten ging erg lastig, want we hadden een heel hard soort hout (weet de naam niet meer), en na zo'n 20 minuten ging de machine kapot. Kut... Nouja eigenlijk niet zo kut. Hout splitten is niet zo leuk namelijk :P. Nieuwe taak: hout verzamelen in het bos en naar de wood shed brengen. Dit hield voornamelijk in gewoon hout in en uit de kar laden, maar ik mocht ook met de kettingzaag aan de gang en dat was vet! Het verbaasde me echt hoe makkelijk dat ging. In twee seconden ben je gewoon door een boom heen.
De drie dagen die volgden waren qua werk iets minder spectaculair. We moesten thistles grubben. Een soort onkruid wieden, maar niet helemaal. Angela had een stuk land van 2800 hectare en dit moest eigenlijk allemaal distel-vrij zijn. Dus gingen wij op pad met een grubber. Een soort kruising tussen een schoffel, pikhouweel en een bijl :P. Daarmee snijd/hak je de distel af bij de wortel tot je niks meer ziet dan een wit/paars puntje en dan gaat de plant vanzelf dood. Voor een tijdje is dit eigenlijk best leuk, maar zodra het warm begint te worden en je er achter komt dat je nog maar drie kwartier bezig bent terwijl je het gevoel had al bijna klaar te zijn wordt het toch minder... Als het dan eindelijk 12.00 uur was gingen we weer richting de boerderij om te lunchen, vuurtje op te stoken in de keuken (zo kon je warm douchen) en dan eigenlijk de rest van de middag niks doen. Beetje jammer dat de Duitsers niet heel erg open waren voor de niet-Duitsers. En na een middag niks doen kwam Angela thuis, ging koken (ik heb haar een paar keer geholpen, maar omdat ik geen 'record-holder-potato-peeler' was ik niet heel erg nuttig. Dan gingen we eten en vertelde Angela weer rare verhalen, bijvoorbeeld over dat ze een man die op sterven lag met een doodswens vermoord had door op zijn borst te drukken. Terwijl wij allemaal ongemakkelijk naar ons bord kijken verteld ze dat het "the funniest thing" was toen zijn vrouw haar bedankte. Na het eten kregen we allemaal vier chocolate almonds. Hmmmm, omnomnom. Dan konden we ook nog genieten van wat keffa of keffer water (geen idee hoe je het schrijft of wat het precies is), die ze de avond ervoor had gemaakt in een pot met een schelp, een 'bug', honing en een vijg. Na 24 uur had zich hier 0,01% alcohol in ontwikkeld en dat was dan ook alle alcohol die ze kon hebben. Van een biertje werd ze al dronken (wat de Duitsers konden bevestigen van toen ze 1 biertje had tijdens de rugby-finale).
De laatste werkdag was heel iets anders dan grubben. We moesten lammetjes docken. Docken is het afbranden van de staart. Het was de taak van de wwoofers om de lammetjes op een soort rollerbank te leggen, waar ze een injectie kregen, een goedje tegen wormen, oren werden ingeknipt of ze man of vrouw waren en uiteindelijk dan de staart er af ging. Dit was echt een hele ervaring, maar wel cool om gedaan te hebben. Het docken gebeurde alleen eigenlijk veel te laat in het seizoen, wat betekende dat de lammetjes geen lammetjes meer waren maar flinke lammen! Sommige waren niet veel kleiner meer dan hun moeder. Het was dus wel zwaar werk, want ze moesten op de 1,3 meter hoge rollerbank op hun rug komen te liggen. Sommigen zaten echt helemaal onder de stront wat betekende dat wij dat ook zaten. Toen we hier mee klaar waren snel terug naar de boerderij om te douchen en daarna de stad in gegaan voor een heerlijke pint :). Dat was wel heel gezellig (er waren nu twee andere Duitsers).
Dus na het wwoofen heel wat ervaringen rijker. Ben zeker van plan om dit nog een keer (of vaker) te doen op het zuidereiland. Nu eerst naar het vulkanisch Rotorua!
-
04 November 2011 - 20:48
Eef:
He Jorrit, Dat klinkt echt als een hele ervaring! Leuk om het allemaal te lezen, veel succes met verder reizen en kijk uit naar je volgende verhaal! Enne doe voorzichtig! gr Ed, Eef, Yentl en Kwinten -
04 November 2011 - 21:41
Oma Carla:
Hallo Jorrit, Ik heb smakelijk om je verhaal moeten lachen.Wat een ervaringen doe je op. Ik hoop dat je volgende werkadres iets rianter en comfortabeler is, met leukere mensen. Maar dat laat je ongetwijfeld weer weten. Lieve groeten, Oma. -
05 November 2011 - 07:57
Onno:
Weet je wat wij voor 'spannends' gaan doen dit week-end? Jan Westerbos wordt 75 en geeft een feesie...TOP verhalen man :-)
-
05 November 2011 - 13:11
Esther:
OO Jorrit wat een spanning en leukheid! :) -
05 November 2011 - 15:01
Elly:
Geweldig verhaal, kijk alweer uit naar het volgende. Zo te horen heb je nog geen last van heimwee, houden zo.
Groetjes Elly -
05 November 2011 - 18:22
Patricia:
Hello Jor
Weer een leuk verslag, en zo snel op elkaar, zo blijven we goed op de hoogte. En wat een ervaring op de boederij mischien wordt je wel boer (grapje). Zo te lezen gaat het nog steeds heel goed met je en daar zijn we heel blij om. Hier zitten we midden in de boerenkool en de hutspot tewijl het buiten 16 graden is.
Dus wij zijn druk, druk, en druk. We hopen snel weer wat van je te horen en ga zo door met genieten. groeten -
11 November 2011 - 15:57
Neris:
heeeii! je schrijft echt heel erg leuk, dus bedankt weer voor de leuke update! ik kijk weer uit naar je volgende! :D Xx Neris -
01 Februari 2012 - 21:40
Klaas:
lekker werkje dat docken. gilden die schapen nog een beetje als je dat deed? veel plezier nog groet klaas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
